ایران پلاس: اگرچه حذف پلاستیک از زندگی ما دشوار و گاهی غیرممکن به نظر می‌رسد، با این حال جایگزین‌های زیادی وجود دارد که می‌توان آنها را ترجیح داد.
چرا پلاستیک باید تحریم شود؟
ماده‌ای که در قرن بیستم انقلابی تلقی می‌شد، بسرعت به هیولای سیاه اکوسیستم‌ها تبدیل شد. پلاستیک مطمئناً کاربردی است، اما بازیافت آن دشوار است و به هیچ وجه ارمغانی برای محیط زیست ندارد. سالانه 8 میلیون تن پلاستیک در اقیانوس‌ها رها می‌شود که 12 درصد آن ناشی از صنعت گردشگری است، یعنی در مجموع 333333 تن. در حوزه مدیترانه نیز وضعیت فاجعه‌بار است و سالانه حدود 600 هزار تن زباله پلاستیکی به آب‌ها ریخته می‌شود. این آمار هشداردهنده است و نشان می‌دهد که همین حالا باید در الگوهای مصرف بازنگری کنیم. بخصوص با دانستن این نکته که 500 سال یا 5 قرن زمان لازم است تا یک کیسه پلاستیکی کاملاً تجزیه شود.
بی‌توجهی به این موضوع، همراه با وجود نداشتن قوانین و اجبار در سطوح ملی و بین‌المللی برای به حداقل رساندن مصرف پلاستیک، بیش از هر چیز، تأثیر مستقیمی بر پستانداران دریایی و ماهیان گذاشته است. زیرا این جانداران قادر به تشخیص زباله از غذا نیستند و تمایل به خوردن زباله‌های پلاستیکی به جای غذا دارند. در نتیجه اکوسیستم‌های دریایی مختل شده و آسیب می‌بینند. درباره آلودگی‌های بصری که به‌طور گسترده در کشورهای در حال توسعه مشاهده می‌شود نیز سخن بسیار است. چرا که چشم‌اندازهای مشمئزکننده، گردشگران را ترسانده و درآمد آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه را نشانه می‌گیرد.
در مواجهه با این مشکلات بیش از حد نگران کننده، یافتن راهکارهایی پایدار برای ادغام با زندگی روزمره خود و مسافران، از چالش‌های امروز و فردا برای همه جوامع است.
ایجاد رفتارهای انگیزشی در مسافران
ما باید قدر فرصتی را که برای سفر داریم، بدانیم. فرصت‌هایی که باید مشوق ما به توجه بیش از حد به محیط زندگی و اطراف‌مان باشد؛ به خاطر حیات مردم محلی و برای حفظ سیاره خودمان. چرا که آینده تنوع زیستی بشر در دستان خود ما است.
اطمینان داشته باشید که حرکات کوچک ما، هرقدر که بی‌اهمیت به نظر برسد، تأثیر زیادی بر این شرایط دارد. در همین زمینه چند ایده ساده ارائه شده است که رعایت آنها قطعاً بی‌تأثیر نخواهد بود.
* استفاده از لوازم آرایشی جامد (صابون به جای ژل حمام و غیره)، استفاده از مسواک بامبو، همراه داشتن همیشگی ظروف کوچک قابل استفاده مجدد در کوله پشتی مثل کارد و چنگال، بشقاب و لیوان و اجتناب از به کار بردن ظروف یکبار مصرف.
* همراه داشتن یک بطری آب که هر زمان قابلیت استفاده و پر کردن دوباره آن وجود داشته باشد. در برخی کشورها که آب آشامیدنی وجود ندارد، پول قوطی‌های بزرگ آب که قابلیت استفاده مجدد دارند، به مشتریانی که آن را بازگردانند، پس داده می‌شود. این شیوه در کشورهای آسیایی و امریکای لاتین کاربردی است.
* برای خرید موادغذایی، به بازارهای محلی بروید و تا حد امکان از بسته‌بندی کالاها و گرفتن ساک پلاستیکی خودداری کنید.
* مصرف نی و لیوان‌های پلاستیکی را کنار بگذارید و به جمع‌آوری زباله‌هایی که پیدا می‌کنید اهمیت دهید، حتی اگر مال خودتان نباشد، بخصوص در سواحل، کوه‌ها و جنگل‌ها.
* سفر بدون پلاستیک دشوار به نظر می‌رسد، ولی قطعاً غیرممکن نیست. آگاهی و توجه ما به عمق این فاجعه در مقیاس کوچک، شاید باعث یک اقدام جهانی و بهبود حال سیاره‌مان شود.
متأسفانه باید گفت که گردشگری یک بخش ویرانگر برای محیط زیست به شمار می‌آید. نباید از این موضوع غافل باشیم؛ وگرنه خیلی زود، روزی فرا می‌رسد که دیگر دیر شده و سیاره‌مان زیر تپه‌های پلاستیکی خفه شده است. بنابراین، تأثیر مثبت همین حرکات ساده و کوچک قابل توجه خواهد بود. اگر می‌خواهیم به سفر ادامه دهیم و از آسیب به محیط زندگی‌مان اجتناب کنیم، تا دیر نشده مسئولیت خود را بپذیریم.
انتهای پیام/