به گزارش ایران آنلاین، لیلی عاج شامگاه جمعه در نشست خبری فیلم سینمایی سرهنگ ثریا اظهار داشت: انتخاب من این بود که دوربین پشت سیم خاردار اشرف باشد. این که دوربین داخل برود فیلم دیگری می‌شود. انتخاب من این بود که دوربین این سمت دیوارهای اشرف بود چون قصه ثریا و مادران بود.
وی درباره انتخاب سوژه فیلم گفت: سال ۹۹ از طرف مرکز هنرهای نمایشی برای چاپ کتاب دعوت شده بودم. بچه گیلان غرب هستم و پدر بزرگم عضو گروه مرصاد بود به همین دلیل از کودکی می خواستم آن را بنویسم. همان طور که درباره سازمان مجاهدین جسنجو می کردم مادری کنار سیم خوار دارها دیدم که بسیار تاثیر گذار بود. کم کم مراحل تحقیق را انجام دادم و با ثریا عبداللهی نازنین که یکی از مادرها بود آشنا شدم و فیلم سرهنگ ثریا شکل گرفت.
عاج گفت: من هر آن چیزی که در مورد پدر و مادرها وکمپ آزادی باشد را بارها دیده ام.
کارگردان سرهنگ ثریا درباره موفقیت فیلم توضیح داد: موفقیت فیلم و هر نکته‌ای درباره آن در دست خداست. ربطی به هیچ‌کس ندارد.
عاج گفت: امروز میزبان خانواده هایی هستیم که زمانی که فیلم می دیدن چشم هایشان خیس می شد. خیلی از مادران تشکر می کنم که کنار ما بودند. ما مادری را داریم که فرزندش ۴۰ سال اسیر فرقه رجوی بوده است و امروز اینجاست و من میزبان آنان هستم و می خواهم که این مادران را تشویق کنید.
در ادامه تمامی اهالی رسانه به تشویق مادران زندانی‌ها در فرقه رجویه پرداختد.
عاج ادامه داد: من یک گروه بسیار بی‌نظیر داشتم و خدا من را خیلی دوست داشت که همچنین گروهی در کنار من بود. من گروهی بی‌نظیر داشتم و از همگی متشکرم.
من یک سوژه زنانه ملتهب دیدم که درام داشت و ترغیب شدم به عنوان اولین فیلم آن را بسازم
این کارگردان اظهار داشت: من یک سوژه زنانه ملتهب دیدم که درام داشت و ترغیب شدم به عنوان اولین فیلم آن را بسازم. حداقل فایده‌ای که این فیلم دارد، این است که سفیدسازی پرونده فرقه رجویه و مجاهدین را باور نکنیم.
سوژه بین المللی است و ممکن است در هر کجای جهان اتفاق بیفتد
جلیل شعبانی تهیه کننده سرهنگ ثریا هم گفت: زمانی که درباره فیلم نامه با خانم عاج بحث می کردیم بحث مان این بود که ممکن است این اتفاق در همه جای دنیا اتفاق بیفتد و مادر و خواهرهایی پشت درهای بسته باشند به همین دلیل فکر می کنم سوژه بین المللی است و ممکن است در هر کجای جهان اتفاق بیفتد.
برای خلق اثر هنری سعی می کنیم به روح اثر نزدیک شویم
بهزاد عبدی آهنگساز سرهنگ ثریا نیز در ادامه توضیح داد: برای خلق اثر هنری سعی می کنیم به روح اثر نزدیک شویم و من هم آثار مختلف را دیدم و زمانی که به روح اثر نزدیک شدم تصمیم گرفتم این طور کار کنم گرچه دو جور کار انجام دادم و با مشورت خانم عاج با همان تحلیل پیش رفتم. سولوی کار بر اساس ددوک بود و صدای زنی بود که افکار را متوجه فرزندش کند.
من فرصت رفتن و دیدن پادگان را نداشتم
بابک پناهی طراح صحنه فیلم درباره استفاده از لامپ های ال ای دی لامپ های ال ای دی به نور بر می گردد و بخشی از آن را ما ایجاد کردم. من از این لامپ ها در سال ۸۰ برای فیلمی استفاده کردم. این لامپ و استفاده از نور بخشی از کار من است.
وی افزود: در طراحی این کار چند بخش داشتیم که یکی پادگان اشرف بود و با خانم عاج به این نتیجه رسیدیم که همان پادگان اشرف را طراحی کنیم. من فرصت رفتن و دیدن پادگان را نداشتم و طراحی از روی عکس ها شکل گرفت.
وی افزود: بخش دیگر هم کمپ ثریا بود که اگر می خواستیم به شکل واقعی اجرا کنیم لطف چندانی نداشت و به کار فیلم نمی آمد و تصمیم گرفتیم خودمان آن را طراحی کنیم. به هر حال از طرفی کمپ اشرف، کمپ ثریا و مقر عراقی ها از هم دور بودند و بار با مشورت عوامل تصمیم گرفتیم این فضاها را نزدیک به هم طراحی کنیم به همین دلیل اندازه ها را در فیلم به هم نزدیک کردیم و فضاهای خالی را به حداقل برسانیم.
لیلی عاج گفت: خانم صامتی انتخاب اول و آخر من بود و من به دنبال مادری بودم که بتواند نقش را به خوبی ایفا کند.
وی در پاسخ به این سوال که از مستند فیلم ناتمام برای «دخترم سمیه» الهام گرفتید؟ گفت: من هر آن چیزی که فکر کنید درباره پدر و مادران در کمپ آزادی بوده را دیدم و این مستند را هم دیدم و درباره کارکتر مصطفی صحبت کردیم و شباهت شخصیت فیلم من با آن مستند کاملا اتفاقی بوده است.
آرش قاسمی صداگذار هم گفت: وقتی شروع به کار کردیم فیلمنامه اش برای من جذاب بود و قبل از فیلمبرداری با خانم عاج صحبت کردیم و دغدغه صدا داشتند و شاید تجربه من از خانم عاج بیشتر باشد. از سرودهای منافقین که از نظر من اراجیف است را استفاده کردیم که ما را به فضا نزدیک کند.
خانم عبدالهی صاحب این اثر هستندتهیه‌کننده سرهنگ ثریا افزود: خانم عبدالهی صاحب این اثر هستند و قصه فیلم درباره ایشان است. تهیه‌کننده فیلم از ثریا عبدالهی قهرمان اصلی سرهنگ ثریا به سن دعوت کرد.
21 سال است از پسرم خبر ندارم عبدالهی به سن آمد و ضمن عرض ادب گفت: من ثریا عبداللهی هستم. پسر من سال ۱۳۸۱ از ترکیه ربوده شد و ۲۱ سال است که از پسرم خبر ندارم و این عکس را هم از سیمای منافقان گرفتم.
وی اظهار داشت: دردهایی که چهار سال کشیدیم را عالی جلوی دوربین آوردند. برای این فیلم احساس می‌کنم دوباره متولد شدم. دردهای خانواده‌ها 11 سال است در خفا مانده است.
مادر امیراصلان حسن‌زاده گفت: همان طور که فیلم نشان داد من مادر امیر اصلان حسن زاده هستم که پسرم سال ۸۱ از ترکیه ربوده شد و هیچ خبری از او ندارم. به خانم عاج دست مریزاد می گویم. نزدیک به سه سال است که برای این فیلم زحمت کشیدند. تا جایی که توانستم عکس خانواده ها و فرزندانشان را به او دادم خانواده هایی که ۲۰ تا ۴۰ سال از فرزندانشان خبر ندارند.
وی ادامه داد: من نزدیک به چهار سال در عراق بودم و از عوامل این برنامه و خانم صامتی قدردانی می کنم که حس مادارنه را به بهترین شکل جلوی دوربین نشان دادند. من احساس می کنم دوباره متولد شدم چرا که خانواده های نزدیک به ۱۱ سال است که دردهایشان در خفا مانده است. از طریق انجمن نجات عازم عراق شدم. مدیر عامل آن آقای خدابنده ما را در این امور یاری کرده است. من فکر می کردم تنها هستم و زمانی که به مرز رفتم پدر و مادرهای مشابه خودم را زیاد دیدم. اجازه ملاقات به ما نمی دادند و به همین دلیل ما از بلندگو استفاده می کردیم چرا که اجازه نمی دادند صدای ما به فرزندانمان برسد.
نشست مطبوعاتیِ فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» روز جمعه ۱۴ بهمن در سانس دوم برای اصحاب رسانه و جامعه منتقدان در سینمای رسانه (پردیس سینمایی ملت) با حضور عوامل فیلم در حال برگزاری است.
در نشست خبری فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا»، لیلی عاج (کارگردان)، جلیل شعبانی (تهیه‌کننده)، بهزاد عبدی (آهنگساز)، آرش قاسمی (صداگذار)، مهرناز اکبری (طراح لباس)، علیرضا برازنده (مدیر فیلمبرداری) و بابک پناهی (طراحی صحنه) حضور دارند.
انتهای پیام/