روزنامه ایران: موسیقی پاپ ایرانی که بهتر است بگویم موسیقی مردم وار، در فراز و نشیب دوران قبل و بعد ازانقلاب اسلامی دارای مقیاس و مبناهای زیادی بوده است. فضای حسی و مه آلود اکثر آثار پاپیولار که حرف از عشق زمینی دارند، بیانگر نیاز و تقاضای بیش از حد مخاطبان در گروه‌های سنی متعدد است و پیر و جوان هم نمی‌شناسد. هر چند که گفته می‌شود موسیقی پاپ جوان پسند است و به تعداد عشق و عاشقی‌های زودگذر خلق و تولید می‌شود اما تعداد انگشت شماری از آنها در یاد می‌ماند و به ناگاه بسیاری به فراموشی سپرده می‌شود!
باور داریم که موسیقی پاپ را نمی‌توان گونه (ژانر) مشخصی به حساب آورد، بلکه از هر نوع موسیقی را می‌توان مردم وار ارائه داد و البته هر یک از این ارائه‌ها در جایگاه خود پسندیده و قابل تأمل است.اینک مجموعه «قرار بی‌قراری» تلاش دارد در این حیطه از حس‌های متفاوت رسوخ پیدا کند به گوش و دل مشتاقانی که می‌خواهند حرف از عشق را به طرزی دیگر و نه خیلی متفاوت از نمونه‌هایی که تاکنون شنیده‌اند مزه مزه کرده و تا می‌توانند از تخیل خود بهره جویند برای هر آنچه دست یافتنی و دست نیافتنی است...
قطعه «ماه من» به آهنگسازی فردین فیروزکوهی و تنظیم مشترک امین سالمی و بهنام شهرکی و ترانه‌ای برگرفته از کارگاه ترانه مهدی ایوبی (آذین آزادی) ریتمیک در عین حال وزانت کلام رادربر گرفته و سعی دارد نشاط باطنی را بیشتر از شادی ظاهر در نظر داشته باشد. شنونده آگاه نیز خوب می‌داند هر وزن و ریتمی در موسیقی‌های سَبُک چه بیانی را می‌تواند در وجود و حسّ به ارمغان آورد...! قطعه «پایان انتظار» با آهنگی از امین سالمی و ترانه‌ای مشترک از آذین آزادی، پدرام پایدار، امیر رجبی، سپیده حافظی و محمدحسین مصحفی در قد و قامت موسیقی پاپ – راک با محوریت گیتار الکتریک از یک پَد(میانه زیر صداها) به همراهی ریتم نرم حرف از انتظار و دوست داشتن به میان می‌آورد. امیر رفعتی نیز از تمام حنجره خود برای فریادی عاشقانه بهره می‌برد. قطعه «بغض» آهنگ فردین فیروزکوهی با ترانه سپیده حافظی بغض در گلو فشرده را با موسیقی پاپ – لایت امتداد می‌دهد برای حفظ درک آرامش حرف‌های نگفته...! موسیقی و کلام و خواننده تمام همت خود را برای فروکشی بغض، همپوشانی ای هنرمندانه دارند تا رسیدن به نتیجه...
قطعه «رهایی» درشیار چهارم (تراک) با موسیقی امین سالمی و ترانه سینا فلاح‌زاده شوخ و شنگ وارانه آغازگری دارد. خوش ریتم با تنظیمی ساده و روان کلام و آواز را به گوش جان روانه می‌کند واز نوع موسیقی ای که در یونان یا امریکای جنوبی از گذشته‌ها در حافظه شنیداری برایمان مانده است به نوعی تبعیت دارد با فضا‌سازی ای لطیف که حوصله سَربَر هم نیست! قطعه «خداحافظ» با موسیقی فردین فیروزکوهی و ترانه صابر خراسانی از همان ابتدا موسیقی و کلام به طوری وزین آغازگری دارند. سازهای آرشه‌ای به ملایمتی که ریتم، سرضرب‌ها را یادآوری می‌کند اما به ناگاه خواننده با فریاد هر چه تمامتر حرفی را گوشزد می‌کند که گویی پیام شعر در آن بیت نهفته است. قطعه «هوای عاشقی» با ترانه مشترک آیه مرادی، حامد محمدی، محبوبه انصاری، محمد رضا‌پور نقی، حسین نگاری و مینا یوسف‌زاده با آهنگسازی امین سالمی سعی دارند حال و هوای عاشقی را همه جوره موزیکالیته وار در گوش بنشانند...
آخرین شیار(تراک) قطعه «در آخرین دیدار» است به آهنگسازی مشترک امین سالمی و فردین فیروزکوهی و ترانه مشترک آیه مرادی و حامد محمدی. خواننده آوازی را شروع می‌کند با زیر صدای موسیقی که گویی زیرساخت کلیت آهنگ ترانه را می‌خواهد تداعی گر باشد.
گفتنی است امین سالمی دانش آموخته موسیقی دانشگاه سوره است که از محضر استادانی شاخص همچون وارطان ساهاکیان و دیگران فارغ التحصیل می‌شود و سپس در ابتدای دهه 80 در محضر زنده یاد استاد حسین دهلوی آهنگسازی و رهبری ارکستر می‌آموزد و فرامین او را سرلوحه قرار می‌دهد. وی تاکنون در گونه‌های مختلف موسیقی ایرانی تلاش‌های ارزنده‌ای داشته و در قد و قواره‌های مختلف صحنه‌ای و تولیدآثار مجدانه کوشش دارد.
این آلبوم تماماً با صدای خوش ترکیب امیر رفعتی است که هم در سنتی خوانی و هم مردم وار تاکنون تلاش‌ها کرده است. تمامی تنظیم‌ها کار مشترکی است از امین سالمی و بهنام شهرکی و همینطور انتخاب ترانه‌ها برگرفته از کارگاه ترانه مهدی ایوبی است.
قرار بی‌قراری
موسیقی: امین سالمی و فردین فیروز کوهی
خواننده: امیر رفعتی
ناشر: نوای آفتاب مهر
سال:۱۳۹۸
انتهای پیام/