گروه فرهنگی ایران آنلاین: فیلم سینمایی «احمد» یکی از فیلم‌های اقتباسی از دوران دفاع مقدس در جشنواره فجر امسال بود که بر پرده نقره‌ای سینما به نمایش در آمد. دوران 8 ساله دفاع مقدس یکی از فرصت‌های مغتنمی به شمار می‌رود که می‌توان به آن متوسل شد تا داستان‌هایی با محتوا و فرهنگ ساز را از ایران و ایرانی به نمایش در آورد.
این نوع از فیلم‌ها با وجود تلخی‌هایی که دارند اما در میان مردم جامعه جایگاه خاص خود را دارند، چرا که نمایش دلاوری‌ها و شجاعت مردان خدا غرور و سربلندی ما را فریاد می‌زنند. این گونه فیلم‌ها باید ساخته شوند تا نسل آینده کشور از شنیدن جوانمردی، فداکاری و از خود گذشتگی آن نسل بی بهره نماند. شاید این دینی است که باید به شهیدان این سرزمین ادا کرد.
«احمد» نگاهی متفاوت به بخشی از زندگی یکی از فرماندهان برجسته و نامدار هشت‌سال دفاع مقدس دارد که در بحرانی‌ترین حادثه تاریخ ایران و ساعت‌های اولیه پس از زلزله مرگ‌بار و دلخراش بم حماسه می‌آفریند.
سکانس‌ها و فضاهای پس از زلزله بم به خوبی و هنرمندانه به تصویر در آمده‌اند، چنان که مخاطب در دل بحران قرار می‌گیرد و درگیر داستان می‌شود. نمی‌توان منکر سختی و کار بزرگ و دشوار عوامل این صحنه‌ها شد چرا که فضاسازی مناسب، این صحنه‌ها را برای مخاطب قابل قبول کرده است.
اما داستان هر چه جلوتر می‌رود، عدم شخصیت‌پردازی مناسب و خارج شدن فیلمنامه از موضوع اصلی بیشتر به چشم می‌خورد تا جایی که مخاطب را خسته می‌کند و عملا با داستانی مواجه می‌شود که تکلیف مشخصی ندارد و مدام بر اساس خاطرات و داستان‌های مختلفی پیش می‌رود که بود و نبودشان تأثیری هم در کل فیلمنامه نمی‌گذارد. ارتباط میان داستان‌ها هم گاهی به خوبی شکل نگرفته و به اصطلاح توی ذوق می‌زند. اینجاست که مخاطب خط سیر اصلی داستان را هم گم می‌کند.
ضعف فیلمنامه یکی از مهم‌ترین مواردی است که می‌توان واقع بینانه برای «احمد» به زبان آورد وگرنه این فیلم با سوژه ناب و نگاه نویی که داشت، می‌توانست بیش از این موفق باشد و تا سال‌ها در ذهن مخاطب جایگاه خاصی داشته باشد.
بازی بازیگران هم به دلیل ضعف داستان و از هم گسستگی قصه‌های فرعی و گاهی شعارزدگی دیالوگ‌ها آن طور که باید به چشم نمی‌آید و مخاطب چندان با آن‌ها همذات پنداری نمی‌کند. محور اصلی داستان درباره شهید احمد کاظمی است و توقع می‌رفت نیم‌نگاهی هم به زندگی و شخصیت این شهید بزرگوار هم می‌شد اما تنها با نامی از شخصیت و برخی از رشادت‌های این فرمانده برجسته سال‌های دفاع مقدس روبه‌رو می‌شویم.
از طرفی در بخشی از داستان شاهد قرار دادن فعالیت شهید کاظمی در یک سو و دولت آن زمان در سوی دیگری هستیم. در این فیلم نقش ستاد بحران، دولت و سایر نیروهای درگیر در شرایط بحرانی پس از زلزله بم کمرنگ نشان داده می‌شود و یا حتی اشاره‌ای هم به این موضوع نمی‌شود. حال آن که در این حادثه جانسوز و تلخ، تمام مردم و دستگاه‌های کشور بسیج شدند. هر فردی رسالتی را بر گردن خود احساس می‌کرد تا گوشه‌ای از کار را بگیرد. حتی سایر کشور‌ها هم با ارسال کمک‌های مالی و فرستادن نیروهای متخصص سعی داشتند با همدردی خود از داغ این حادثه تلخ کم کنند و از تلفات بیشتر انسانی جلوگیری کنند.
با این حال، «احمد» با نگاه متفاوتی که به آن حادثه تلخ و فراموش نشدنی دارد و به خاطر شهید کاظمی و نمایش دلاوری‌ها و فداکاری‌هایش می‌تواند نمره قبولی را کسب کند و در گیشه سینما هم جایگاه خود را داشته باشد.
انتهای پیام/