گروه سیاسی ایران آنلاین: انتشار دومین فایل صوتی از محمد جواد ظریف واکنش هایی را از سوی جریان های مختلف در پی داشته است. دو سال پیش نیز در وضعیتی مشابه، فایل صوتی دیگری از او درز یافته بود. هرچند دو اتفاق ظاهری شبیه بهم دارند، اما فهوای صحبت های منتشر شده متفاوت هستند.
در فایل صوتی 1400 ظریف تکیه بر محور مقاومت، شهید حاج قاسم سلیمانی و نهایتا مسائل و رویدادهای فرا مرزی داشت. اما این بار او مسائل سیاسی داخل کشور را مد نظر قرار داده و انتقادهای تندی را به جریان همسوی خود (اصلاح طلبان) وارد می کند. دقیقا همین بخش از صحبت های اوست که بیش از بخش های دیگر جلب توجه کرده است. بخشی که باید آن را "اعترافات ظریف" بنامیم.
چکیده انتقادهای وزیر خارجه سابق به جریان اصلاح طلب در "تمامیت خواهی و انحصار طلبی" آنها خلاصه می شود. او گفته بود: "در انحصار طلبی دست جناح راست را از پشت می بندد." این صحبت ها از آن رو که از زبان شخصی چون ظریف خارج شده عجیب است، چرا که اگر به وقایع رخ داده در دولت اصلاحات رجوع کنیم، با حقایقی رو به رو می شویم که به خودی خود گویا و روشن هستند و کاری که ظریف انجام داده، صرفا "اعتراف و اذعان دیر هنگام" به آن حقایق بوده است.
از نیمه دوم دهه هفتاد تا نیمه اول دهه هشتاد، دولت اصلاحات برسر کار بود. در آن دهه تقریبا هرسال کشور با یک اتفاق یا بحران رو به رو می شد. دولت اول اصلاحات سال 76 روی کار آمد و مجلس ششم با اکثریت اصلاح طلبان در سال 78 کارش را آغاز کرد. از اینجا به بعد بود که سودای تغییرات اساسی و البته سریع، چون رویایی شیرین دامن اصلاح طلبان را گرفت. چنانچه باید در کنار انحصار طلبی، عجول بودن را نیز به صفت این جریان افزود!
آنها همان طور که ظریف در فایل صوتی اش به آن اشاره می کند، خواهان حذف و تغییرات اساسی بودند؛ "جریان اصلاحات در سال 78 رفت به سراغ حذف. گفت که می خواهم قانون اساسی را عوض کنم. بعد از انتخابات مجلس ششم بود." مجلس ششم را اگر می خواهیم به یاد بیاوریم باید کلیدواژه هایی چون "ارسال نامه موسوم به جام زهر به رهبری" و "تحصن در صحن مجلس" را جستجو کنیم.
این مجلس چنان در پیاده سازی برنامه هایش عجله داشت که گویی می خواست در همان چهار سال، شکل نظام را به کلی تغییر دهد! همان طور که برای اصلاح قانون مطبوعات، قید یک فوریتی را به تصویب رسانده بود، در دیگر برنامه هایش نیز بسیار عجولانه رفتار می کرد.
به این ترتیب در آن سال ها واژه "حذف" یا "تغییر اساسی" در ادبیات سیاسی کشور بسیار شنیده می شد. از حذف نظارت استصوابی گرفته که البته به سرانجام نرسید تا حذف جهاد سازندگی که موفق به آن شدند و وزارت جهاد کشاورزی را تشکیل دادند، کار داشت به تغییر قانون اساسی و حتی تحدید جایگاه ولی فقیه نیز می کشید. اتفاقا ظریف در فایل صوتی اش به صراحت به این موضوع اشاره کرده است: "جریان اصلاحات رفت به سراغ حذف رهبری. پشت بیسیم گفتند: پیش به سوی (خیابان) آذربایجان"
در ماجرای کوی دانشگاه که عده ای به وزارت کشور هجوم برده بودند، تاج زاده از آنها خواسته بود به جای آمدن به اینجا (وزارت کشور) به جای دیگری هجوم ببرند. منظور او بیت رهبری بود و گویی انتظار داشتند با یک هجوم سریع به انتهای خیابان آذربایجان که به بیت رهبری منتهی می شد، کار را یکسره کنند!
به هرروی "انحصار طلبی" که گویی جزء لاینفک جریان اصلاحات است، از اواسط دهه هفتاد تنش را به شکل جدی وارد فضای سیاسی و اجتماعی کشور کرد و در سال 88 نیز به شکل دیگری این تنش ها را افزایش داد. در واقع آنچه ظریف در فایل صوتی اش گفته، اعترافی دیر هنگام به این رویکرد غلط است که اکنون در قالب تحریم انتخابات و عدم شرکت در آن به گونه ای دیگر خود را نشان می دهد. مشخص نیست چند سال دیگر باید بگذرد تا درز یک فایل صوتی دیگر، اعترافی بر غلط بودن رویه کنونی آنها باشد.
انتهای پیام/